Co się pod choinką ukrywało ...?

Świąteczny chaos minął ... pozostały zdjęcia, które dzisiaj wyjątkowo nie chciały dać się okiełznać. Pewnie dlatego, że wyrwałam je z błogiego poświątecznego lenistwa ...

Tak, tak ... dobrze widzicie! Szalik ... prezent podobno na liście prezentów niestosownych :D ale czuję się usprawiedliwiona, ponieważ znalazł się w liście do Mikołaja. Więc wzięłam się do roboty i wydziergany osobiście z kaszmirowej włóczki, zaległ pod choinką. Wkręciłam się przy tym strasznie i bójcie się, ponieważ mam zamiar popełnić jeszcze nie jedną robótkę!

I moja pierwsza babeczkowa aplikacja na poduszce! TAK! To jest BABECZKA! Jakby ktoś miał wątpliwości:D

Z myszami popełniłam małe faux pas, zapomniałam o jednym kocie w rodzinie. Przepraszam! Poprawię się! Zielona mysz pojedzie do Wa-wy, a dla Ryszardy uszyję inną i dzięki temu przygotuję posta, jak uszyć taką mysz :D

Część rodzinki została uszczęśliwiona przeze mnie poduchami. Uszyłam sześć sztuk! Cztery z żaglówkami dla Panów i dwa koty dedykowane specjalnie dla Pań :D

Każda poducha na tyle ma kieszonkę na skarby. Najczęściej nowi właściciele deklarowali chowanie tam kasy! Teraz wreszcie wiemy gdzie jej szukać :D Uszyte zostały z zalegających niemodnych już męskich jeansów. Z przyjemnością zaliczę je do akcji uwalniania tkanin (cały wielki stos zniknął!). Kiedyś męskie spodnie zawierały mało lycry i były dość szerokie. Materiału dużo! Mam nadzieję, że ta moda jeszcze wróci. Poduchy nie do zdarcia, a w razie awarii każda ma wszyty ekspres.

Zapakowane we własnoręcznie, przez moje dziecię ostemplowany papier. Pieczątki z ziemniola niezawodne i ponadczasowe!

Przed Świętami zdążyłam jeszcze przygotować nagrodę dla zwyciężczyni w ostatnim naszyjnikowym konkursie czyli Agaty z bloga o niezłym ananasie:), który to znalazł się na broszce. Nie zdążyłam jej obfocić, więc zdjęcie zapożyczam od Agatki.

http://diabelna4lapach.blogspot.com

Szyjąc tą broszkę nasunęła mi się taka refleksja, że lubię tworzyć coś dla konkretnej osoby. Łatwiej mi jest wymyślać coś specjalnie dla kogoś. Szyjąc myślę o przyszłym właścicielu, zastanawiam się czy przypadnie do gustu i czy to pasuje do jego charakteru. Nawet jeżeli powstaje coś przekornego jak ta broszka z pudlem ;) Pewnie nawet, jak kiedyś uszyję tabun ekotoreb przykładowo z labem, to i tak będę się zastanawiać, czy ten akurat kolor będzie pasował właścicielce biszkoptowej labradorki?

A propos niesfornych zdjęć, to przy okazji męczenia świątecznych fot odnalazłam kilku uciekinierów, którzy karnie zostali osadzeni w Galerii, zapraszam:D