Motywacja

Robiłam kiedyś prezentację na temat motywacji psów do pracy zahaczając również o przewodników tychże psów. Zdecydowanie muszę sobie przypomnieć te wykłady i popracować nad swoją wewnętrzną motywacją. I nie chodzi tu o pracę z psem, bo to dzielnie realizujemy w TRUFLI, ale o szycie. Szczególnie, że zewnętrzne bodźce motywujące jak najbardziej napływają, a wręcz mnie bombardują!

 Wyjątkowym mobilizatorem jest prezent urodzinowy od dziecięcia. Pasmanteryjne drobiazgi wyjątkowo cieszą każdą szyjącą. Guziczki jak cukiereczki, guziczki jak aksamit, wesołe guziczki, tasiemki i sznureczki:)

Własnoręcznie wyklejona kartka

z takim oto cytatem:

"- Kotom nie wolno! Z kotami nie wolno! Psik! Wyłaź, bo zawołam milicjanta!

Ani konduktorki, ani pasażerów nie zdziwiło to, co było najdziwniejsze - nie to więc, że kot pakuje się do tramwaju, to było jeszcze pół biedy, ale to, że zamierza zapłacić za bilet!"

******************************

Nie wiem czy to dobry impuls, ale docierają kolejne dostawy materiałów z takim oto scenariuszem w tle:

• Szkoda wyrzucić, a ty na pewno coś z tego uszyjesz - słyszymy od babci, cioci, koleżanki wciskającej nam materiałowe zawiniątko.
• Zapewne, bardzo dziękuję - odpowiadamy spoglądając na materiał

Skoro się tyle czasu uchował, zazwyczaj oznacza, że jest:

• Dziwacznego wzoru i koloru? A jak!
• Nieznanego składu? Który to rozpoznałoby tylko wyspecjalizowane laboratorium chemiczne. Oczywiście!

Ale czy dzięki temu nie stają się dla nas wyzwaniem? Tkaniny zagadki, czekające wiele lat na swój debiut. I w dodatku liczą na naszą kreatywność, bo w ten świat chciałyby wejść w świetle reflektorów i z należnymi fanfarami. Bo ileż można leżakować?! Materiał winem zdecydowanie nie jest.

Materiały zagadki, to specjalność mojej Mamy, od niej właśnie dostaję takież dary. Pokazywałam je TU i TU, trochę TU.  Siaty trafiają do domu i co dalej? 

Dzielę je wg domniemanego podobieństwa i do prania! To dla mnie podstawa:

• Można wyłapać wszelakie "odleżyny", które są już nie do usunięcia.
• Działalność milasich żyjątek.
• Czas suszenia.
• Później prasowanie, oczywiście tego co się do tego nadaje lub podczas prasowania dowiadujemy się, że jednak nie;)

Dzięki tej procedurze oceniam  tkaninę. Nieraz wydawało mi się, że jest to np. czysta bawełna, a przy prasowaniu odkryłam obecność domieszki. Po drugie zanim tkanina trafi na półkę, w celu kolejnego leżakowania, mogę się na nią napatrzeć a może będzie miała szczęście i coś wymyślę :D

Wywody, dywagacje i co z tego! Nic! Materia wszelaka mnie zalewa, muszę zdecydowanie zakasać rękawy i je uwolnić!

Wracając do tematu. Tym razem bawełniane płótno w kolorze naturalnym oraz trochę czerwonego, granatowego i czarnego. Mimo, że nie zielony, zdecydowanie to cudne kolory. Odrobina normalności w tkaninowym szaleństwie zawsze się przyda! Nic dziwacznego! Hurra! Jeszcze tylko wspomnę, że to podarek od szwagra (podkreślam i zaznaczam, ponieważ ostatnio popełniłam rodzinne faux pas przypisując ułożenie psa tylko mojej siostrze, tym razem piszę jak należy:D

Trafiło się też trochę chyba wełenki, sądząc po zapachu wypranej materii (mam nadzieję, że każdy wie, jaki zapach ma mokra owieczka?). Nie sfociłam jeszcze zestawu skór, ale zobaczycie je już w roli aplikacji, nic straconego.

I pełne zaskoczenie! Ta dam! od mojej Mamy przytargałam kolejny wór, a tam - dwa kawały wełny w rozsądnym kolorze! Przypaliłam niteczki i śmierdziało palonym włosem, aż miło:D W gratisie jeans vel "Odra", milczeniem pominę te kwiatostany.

Kończę już to marudzenie i popracuję nad motywacją, może ten post mnie rozkręci?